ПРВ ЊУТНОВ ЗАКОН

Првиот Њутнов закон го постулира постоењето на таква појава како што е инерцијата на телата, односно својство на телата да се спротиставуваат на промените на нивната тековна состојба. Затоа овој закон е познат и како Њутнов закон за инерција.

Современа дефиниција

Постојат такви референтни системи во однос на кои материјалната точка, во отсуство на надворешни влијанија, ја запазува состојбата на мирување или рамномерно праволиниско движење.

Таквите референтни системи се нарекуваат инерцијални

Историска дефиниција

Њутн во својата книга „Математички начела на природната философија“ го формулирал првиот закон на механиката во следниот вид:

Тела кои мируваат или се движат рамномерно праволиниски настојуваат да ја задржат таа состојба сè додека на нив не дејствува некоја надворешна сила.

Од современа гледна точка, ваквата дефиниција е незадоволителна. Тоа е поради неколку причини. Прво, поимот „тело“ би требало да се замени со „материјална точка“, бидејќи телото со определена големина во отсуство на надворешни сили може да обавува и ротаторно движење. Второ, и најглавно, Њутон во својот труд се потпирал на постоењето на апсолутно неподвижни референтни системи, односно апсолутен простор и апсолутно време, а ваквата претстава не се прифаќа во современата физика. Од друга страна, во произволен (ротаторен) референтен систем, законот за инерција не важи. Токму затоа е потребно појаснување на њутновата дефиниција.